خبرگزاری شبستان

به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، «سعید گراوند» در کمیسیون تخصصی «نقد شخصیت‌ها و جریان‌های مطرح در معنویت‌های نوظهور» همایش ملی «معنویت های نوظهور؛ شاخصه ها ونقدها» که پیش از ظهر امروز(چهارشنبه 19 شهریور) در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد، به تبیین مقاله خود با عنوان «نقد طریقت باطنی اکنکار» پرداخت.

دانشیار گروه ادیان و عرفان، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با بیان این که عرفان به مثابه طریقت و راهی برای فهم حقایق ادیان، پدیدۀ جدیدی نیست، افزود: عرفان پیشینۀ چندهزارساله دارد؛ تا حدی که می‌توان آثار آن را در تفکر شرق و فرهنگ‌های تازه شکل‌یافتۀ غرب نیز شناسایی کرد.

وی اضافه کرد: درواقع می‌توان گفت طریقت باطنی اصطلاحی است که طی سه دهۀ گذشته رواج بیشتری یافته و امروزه عنوانی است برای اشاره به طیف گسترده‌ای از پدیدار‌های فرهنگی، عرفانی و دینی گوناگون.

گراوند در بخش دیگری از سخنان خود در این کمیسیون تخصصی با بیان این که این واژه اغلب معادل واژۀ یونانی «ازوترس» به معنای درونی، سرّی و محرمانه است، گفت: این واژه بیشتر بر مفهوم رازورزی و مخفی‌بودن حقایق و مکاشفه‌های عرفانی تأکید دارد.

وی اضافه کرد: در جهان امروز طریقت‌های معنوی نوظهوری پدید آمده که یکی از آنها، طریقت باطنی « اکنکار » است. این پدیده که امروزه علت اصلی آن را ظهور معنویت‌گرایی تفکر غرب تفسیر می‌کنند، درواقع کوششی است تا نقش امید، عرفان و معنویت را در ساحت زندگی انسان معاصر ایفا کند.

دانشیار گروه ادیان و عرفان، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در ادامه سخنان خود با بیان این که طریقت باطنی اکنکار از دو نظر نقدپذیر است، تصریح کرد: یکی از نظر روش و دیگری از نظر محتوا؛ با تأمل در طریقت باطنی اکنکار در می‌یابیم روش این طریقت، روشی قیاسی و ترکیبی است که مبتنی بر پیش‌فرض‌های معنوی و طریقت‌های کهن عرفانی است.

وی ادامه داد: از سوی دیگر این طریقت در تفسیر و ایضاح حقایق معنوی، دستخوش نوعی دور معرفتی شده است؛ از جهت محتوایی نیز گفتنی است تفکر این طریقت در بسیاری از مسائل از قبیل تقدم سلوک بر ریاضت، حضور نداشتن شریعت و لذت‌گرایی قابل تأمل و انتقاد است.

گراوند در بخش پایانی سخنان خود با بیان این که این طریقت اشتغال به امور فرودست دنیوی دارد، گفت: اشتغال به اموری از قبیل انجام اعمال یوگایی، استفاده از فنون جادویی، طالع‌بینی‌، مصرف داروهای وجدآور، احضار ارواح، تماس با نیاکان درگذشته‌، گرایش به خودشیفتگی و عرفان قدرت و درمان بی‌اساس برخی بیماری‌ها بر اساس تفکر فرادرمانی و همئوپاتی محل انتقاد است.